Veel mensen denken dat wij de hele dag bezig zijn met spannende dingen. Dat klopt: we runnen ons kantoor, we prepareren auto’s voor weer een opwindende safari, we leiden gidsen op, we checken accommodaties. Maar daarnaast doen we ook hele gewone dingen. Zoals iedere ochtend onze kinderen naar school brengen. Die gaan naar UWC EA (voormalig de International School Moshi). Dat is niet alleen een goede school, het is ook een van de ankers in ons sociale leven, en natuurlijk vooral in dat van onze kinderen. Om iets over deze bijzondere school te vertellen vroegen we onze Nederlandse vriendin Anine Pier om op deze plek iets over UWC EA te schrijven. Zij gaf er vijf jaar les en werkt nu alweer geruime tijd in Johannesburg.
Anine vertelt
Veel van de kinderen van de expats in Moshi en Arusha gaan naar de International School waar ik zo lang en met zo veel plezier gewerkt heb. UWC EA/ International School Moshi heeft twee campussen. Eentje in Arusha en de veel eerder opgestarte hoofdcampus in Moshi. In de jaren ‘60 kwamen er vanuit Europa mensen werken in het Kilimanjaro Christian Medical Center. Ze hadden onderwijs nodig voor hun kinderen en bouwden hun eigen school, die nu bekend staat als de eerste internationale school in Afrika die het IB programma aanbood. Vandaag is het een school voor een mix van Tanzaniaanse en buitenlandse kinderen, uit 40+ verschillende landen, van wie de ouders onder andere werken in de landbouw, het toerisme, de gezondheidszorg en in de ontwikkelingshulp.
UWC EA en de Moshi family
Wonen in Tanzania is behalve avontuurlijk en spannend ook onvoorspelbaar en gezellig. En zo was dat op het werk ook. De expats in Moshi vormen een hechte groep, zijn er voor elkaar en hebben ook veel aan elkaar. De ‘Moshi family’ noemden we het. De school speelde hierin een grote rol in omdat het vaak de plek was om af te spreken voor een tenniswedstrijdje of een kop koffie in de school ‘duka’. Een echte communityschool, waar altijd wel wat gebeurde. Door UWC EA heb ik ook Selma en Ngomi van Makasa, en hun kinderen leren kennen.
Help, een aap in de klas
Dat community- en familiegevoel was er ook in de klas. Als leerkracht moest je op alles en niks voorbereid zijn. Zo beleefde je elke dag wel iets bijzonders. Ben je les aan het geven, komen de apen even buurten. De vervet apen zijn brutaal en wisten inmiddels hoe ze de schooltassen open moesten ritsen om te genieten van de lekkere lunchpakketjes. Of de stroom bleef de hele dag uit, juist op de dag dat je alle lessen gepland had met de projector. En in het regenseizoen, dan konden we soms de klas niet in want dan stond alles blank. Maar, we gingen gewoon met een glimlach verder. Desnoods op het grasveld in plaats van in de klas.
Wat ik het allermooiste aan Moshi en de school vind, is dat de verschillende groepen leerlingen en de leerkrachten allemaal iets met elkaar gemeen hebben: ze maken zich niet onnodig druk. Don’t sweat the small stuff. We waren allemaal gewend dat er misschien een plan B (en misschien ook een plan C,D en E) nodig zou zijn. Een groep flexibele leerkrachten die de tegenslagen juist als een uitdaging ziet, en die op die manier een school draaiende houden. Ook nog eens op een hoog niveau.
Een schoolreisje naar de hoogste berg van Afrika
De leerlingen zijn net zo flexibel. Ze zijn vriendelijk voor elkaar, ze geven om de leerkrachten, ze zijn avontuurlijk en niet kleinzerig of verwend. In Moshi is er weinig luxe maar er is buiten wel veel te doen. Zo gaan de leerlingen vaak op kampeertrips en wandeltrips naar Lake Natron, de Ngorongoro krater en maken ze ook intensieve bergtochten op de Kilimanjaro en op Mount Meru. Ze groeien op in de natuur en vinden het niet raar om een tent op te zetten, een vuurtje te bouwen en met blote voeten de Afrikaanse bush te ontdekken. Ze groeien op met een liefde voor de dieren en de natuur.
Service Learning. Iets over hebben voor elkaar
Behalve de leuke en gezellige tripjes die de UWC EA leerlingen maken, zorgt de school ook dat Service Learning een belangrijk en groot onderdeel is van het dagelijkse leven van de leerlingen. Werken en iets terug doen voor de gemeenschap en het land waar je woont, wordt heel erg benadrukt op UWC EA. Zo werken alle leerlingen mee aan sportprogramma’s voor lokale scholen, geven sommige zwemles aan Tanzaniaanse kleuters, werken anderen om vuilnis op te ruimen in Moshi en weer anderen bouwen levensechte olifanten om aandacht te vragen voor natuurbehoud, de illegale ivoorhandel en te ageren tegen het stropen van dieren. Dit Service Learning programma zorgt ervoor dat ook de niet Tanzaniaanse kinderen onderdeel worden van het dagelijkse leven in Tanzania en dat er een band ontstaat met de lokale gemeenschap en het land waarin ze wonen.
Vijf jaar lang heb ik mogen genieten van een baan met uitzicht op de Kilimanjaro en een leven met een hele hechte en gezellige ‘Moshi family’. De kinderen die op UWC EA zitten, groeien op met een leven waar regelmatig geen stroom, internet en luxe bestaat, maar ze zijn wereldwijs, aardig en sympathiek. En rijk op zo veel andere manieren. Een ervaring die ik in ieder geval nooit zal vergeten. Werken op een van de mooiste plekjes op aarde en in het weekend mogen genieten van de natuur en de dieren op safari!
